Oficjalna prezentacja drugiej generacji samochodów S40 miała miejsce w 2003 roku, podczas Salonu Samochodowego we Frankfurcie n/Menem. Produkcję tych pojazdów uruchomiono początkiem 2004 roku w belgijskiej fabryce Volvo. Ogólna koncepcja konstrukcyjna została zachowana, ale wykorzystano nową platformę P1, stosowaną wówczas w samochodach Ford Focus oraz Mazda 3.

Nowe nadwozie miało rozstaw osi powiększony o 78 mm, ale całkowita długość pojazdu została skrócona o 48 mm. Wzrosła także szerokość pojazdu. Ukształtowanie bryły nadwozia wyraźnie nawiązywało do większego modelu jakim był S60.

W gamie benzynowych jednostek napędowych pojawiły się silniki o czterech i pięciu cylindrach. Te ostatnie, o pojemności 2,4 oraz 2,5 dm3 zostały przeniesione z większych modeli tej marki (850, S60). Pojemność skokowa silników czterocylindrowych wynosiła 1,6 i 1,8 dm3. Uzupełnieniem gamy był turbodoładowany silnik Diesla o pojemności 2,0 dm3.

Większość modeli miała napęd przekazywany na koła przednie, a jedynie najmocniejsza wersja T5 dostępna była również z napędem obu osi. Stosowano pięcio- i sześciobiegowe mechaniczne skrzynie przekładniowe, a silniki pięciocylindrowe łączono opcjonalnie z pięciostopniowym "automatem".

W 2005 roku do gamy dołączył turbodiesel o pojemności 1,6 dm3, a rok później turbodiesel 2,4 dm3 oraz silnik benzynowy o pojemności 2,0 dm3.

W kwietniu 2007 ukazały się samochody S40 po face-liftingu. Zmieniono kształty przedniego zderzaka oraz wypełnienie wlotu powietrza. W tylnej części także zmienił się zderzak, a lampy miały inny podział kloszy. Wzbogacono też wyposażenie w zakresie bezpieczeństwa oraz nieznacznie wzmocniono silnik modelu T5.

W 2010 roku rozszerzono gamę silników Diesla poprzez wprowadzenie pięciocylindrowych jednostek o pojemności 2,0 dm3 (dwie wersje), a ponadto wzmocniono silnik 1,6 dm3.

Zakończenie produkcji samochodów S40 drugiej generacji nastąpiło w maju 2012 roku.